July 27, 2021 at 10:19:46 AM UTC
VERIFY
Anomaly
HTTP blocking (a blockpage might be served)
Websites
Runtime: 1.5s
On July 27, 2021 at 10:19:46 AM UTC, http://seenbseen.blogspot.com/ presented signs of HTTP blocking (a blockpage might be served) on AS63852 in Myanmar (Burma).
This might mean that http://seenbseen.blogspot.com/ was blocked, but false positives can occur.
Please explore the network measurement data below.
Failures
HTTP Experiment
null
DNS Experiment
null
Control
null
DNS Queries
Resolver:
103.42.219.193
Query:
IN A seenbseen.blogspot.com
Engine:
system
Name
Class
TTL
Type
DATA
Answer IP Info
@
IN
A
74.125.200.132
AS15169 (Google LLC)
TCP Connections
74.125.200.132:80: succeeded
HTTP Requests
URL
GET http://seenbseen.blogspot.com/
Response Headers
Accept-Ranges:noneCache-Control:private, max-age=0Content-Type:text/html; charset=UTF-8Date:Tue, 27 Jul 2021 10:19:47 GMTExpires:Tue, 27 Jul 2021 10:19:47 GMTLast-Modified:Sat, 29 Feb 2020 08:14:38 GMTServer:GSEVary:Accept-EncodingX-Content-Type-Options:nosniffX-Xss-Protection:1; mode=block
Response Body
<!DOCTYPE html>
<html xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml' xmlns:b='http://www.google.com/2005/gml/b' xmlns:data='http://www.google.com/2005/gml/data' xmlns:expr='http://www.google.com/2005/gml/expr'>
<head>
<link href='https://www.blogger.com/static/v1/widgets/204402360-widget_css_bundle.css' rel='stylesheet' type='text/css'/>
<title>See And Be Seen</title>
<meta content='text/html; charset=UTF-8' http-equiv='Content-Type'/>
<meta content='blogger' name='generator'/>
<link href='http://seenbseen.blogspot.com/favicon.ico' rel='icon' type='image/x-icon'/>
<link href='http://seenbseen.blogspot.com/' rel='canonical'/>
<link rel="alternate" type="application/atom+xml" title="See And Be Seen - Atom" href="http://seenbseen.blogspot.com/feeds/posts/default" />
<link rel="alternate" type="application/rss+xml" title="See And Be Seen - RSS" href="http://seenbseen.blogspot.com/feeds/posts/default?alt=rss" />
<link rel="service.post" type="application/atom+xml" title="See And Be Seen - Atom" href="https://www.blogger.com/feeds/1318763051344185355/posts/default" />
<link rel="me" href="https://www.blogger.com/profile/00301680215231634964" />
<!--Can't find substitution for tag [blog.ieCssRetrofitLinks]-->
<meta content='http://seenbseen.blogspot.com/' property='og:url'/>
<meta content='See And Be Seen' property='og:title'/>
<meta content='' property='og:description'/>
<!--[if IE]> <script> (function() { var html5 = ("abbr,article,aside,audio,canvas,datalist,details," + "figure,footer,header,hgroup,mark,menu,meter,nav,output," + "progress,section,time,video").split(','); for (var i = 0; i < html5.length; i++) { document.createElement(html5[i]); } try { document.execCommand('BackgroundImageCache', false, true); } catch(e) {} })(); </script> <![endif]-->
<style id='page-skin-1' type='text/css'><!--
/*
-----------------------------------------------
Blogger Template Style
Name: Underwater
Designer: Hans Oosting
Artwork: Vladstudio
Date: 23 Sep 2006
-----------------------------------------------
*/
/* Variable definitions
====================
<Variable name="bodyBgColor" description="Main Background Color"
type="color" default="#ffffff">
<Variable name="mainBgColor" description="Blog Background Color"
type="color" default="#ffffff">
<Variable name="borderColor" description="Border Color"
type="color" default="#ffffff">
<Variable name="headerTextColor" description="Blog Header Text Color"
type="color" default="#C3D9FF">
<Variable name="descriptionTextColor" description="Blog Description Text Color"
type="color" default="#1D1705">
<Variable name="sidebarTitleTextColor" description="Sidebar Title Text Color"
type="color" default="#ffff66">
<Variable name="dateHeaderColor" description="Date Header Color"
type="color" default="#996633">
<Variable name="postHeaderColor" description="Post Header Color"
type="color" default="#996633">
<Variable name="textColor" description="Text Color"
type="color" default="#333333">
<Variable name="linkColor" description="Link Color"
type="color" default="#e1771e">
<Variable name="visitedlinkColor" description="Visited Link Color" type="color" default="#660000">
<Variable name="bqBgColor" description="Blocquote Background Color" type="color" default="#ffcc66">
<Variable name="bqTextColor" description="Blocquote Text Color" type="color" default="#660000">
<Variable name="bodyFont" description="Text Font"
type="font" default="normal normal 110% Zawgyi-One, Arial, sans-serif;">
<Variable name="headerFont" description="Blog Header Font"
type="font" default="normal normal 110% Zawgyi-One, Verdana, Arial, Sans-serif;">
<Variable name="descriptionFont" description="Blog Description Font"
type="font" default="normal normal 90% Zawgyi-One, Verdana, Arial, Sans-serif;">
<Variable name="sbHeaderFont" description="Sidebar Header Font" type="font" default="normal normal 110% Zawgyi-One, Verdana, Arial, Sans-serif;">
<Variable name="dateHeaderFont" description="Date Header Font" type="font" default="normal normal 100% Zawgyi-One, Verdana, Arial, Sans-serif;">
<Variable name="postHeaderFont" description="Post Header Font" type="font" default="normal normal 120% Zawgyi-One, Verdana, Arial, Sans-serif;">
*/
/* BODY
---------------------- */
body {
background-color: #ffffff;
margin: 0 0 0 0;
padding: 0;
text-align: center;
font: normal normal 70% Zawgyi-One,Verdana, sans-serif;
color: #333333;
}
/* OUTER WRAPPER
----------------------- */
#outer-wrapper {
width: 96%;
margin-top: 0;
background-color: #ffffff;
}
a:link {
color: #0066CC;
}
a:visited {
color: #800080;
}
a img {
border-width: 0;
}
/* HEADER
----------------------------------------------- */
#header-wrapper {
margin: 0 2px 0 0;
padding: 0;
background-color: transparent;
text-align: left;
}
#header {
width: 96%;
height: 100px;
background-color: #ffffff;
margin: 0 auto;
color: #0066CC;
padding: 0;
border: 3px solid #ffffff;
text-align: center;
}
#header h1 {
padding-top: 38px;
margin: 0 14px .1em;
line-height: 1.2em;
font: normal normal 173% Georgia, Times, serif;
color: #0066CC;
}
#header a {
color: #0066CC;
text-decoration: none;
}
#header .description {
display: block;
margin: 10px; 14px;
padding: 0 0 40px;
line-height: 1.4em;
font: italic normal 158% Georgia, Times, serif;
color: #333333;
}
/* Content
----------------------------------------------- */
.clear {
clear: both;
}
#content-wrapper {
width: 96%;
margin: 0 auto;
padding: 0 0 15px;
text-align: left;
background-color: #ffffff;
border: 3px solid #ffffff;
border-top: 0;
}
#main-wrapper {
margin-left: 5px;
width: 56%;
float: left;
background-color: transparent;
word-wrap: break-word; /* fix for long text breaking sidebar float in IE */
}
#left-sidebar-wrapper {
margin: 0;
font: Zawgyi-One;
padding-top : 5px 5px;
width: 20%;
float: left;
background-color: #EEF0F7;
word-wrap: break-word; /* fix for long text breaking sidebar float in IE */
}
#right-sidebar-wrapper {
margin-left: 0px;
font: Zawgyi-One;
width: 20%;
float: right;
background-color: #EEF0F7;
word-wrap: break-word; /* fix for long text breaking sidebar float in IE */
}
/* Headings
----------------------------------------------- */
h4, h5 {
margin: 0;
}
/* POSTS
----------------------------------------------- */
.date-header {
margin: 1.5em 0 0;
font-weight: normal;
color: #b3b3b3;
font: normal normal 78% Zawgyi-One, Arial, sans-serif;
text-align: right;
border-bottom: 1px solid #ffffff;
}
.post {
margin: 0;
padding-bottom: 1.5em;
text-align: justify;
font-size: 13px;
font-family: Zawgyi-One;
}
.post-title {
margin: 5px 0 0 0;
padding: 0;
font: normal bold 110% Zawgyi-One, Arial, sans-serif;
color: #00008b;
line-height: 1.1em;
}
.post-title a, .post-title a:visited, .post-title strong {
text-decoration: none;
color: #00008b;
font: normal bold 110% Zawgyi-One, Arial, sans-serif;
}
.post-footer {
font-size: 85%;
color: #333333;
}
.post img {
padding: 4px;
border: 1px solid #ffffff;
}
.post blockquote {
margin: 1em 20px;
padding: 5px 5px;
border-top: 1px solid #ffffff;
border-bottom: 1px solid #ffffff;
background-color: #e1ecff;
color: #400058;
}
/* Comments
----------------------------------------------- */
#comments h4 {
margin: 1em 0;
color: #b3b3b3;
font-family:Zawgyi-One;
}
#comments h4 strong {
font-size: 110%;
font-family:Zawgyi-One;
}
#comments-block {
margin: 1em 0 1.5em;
line-height: 1.3em;
font-family:Zawgyi-One;
}
#comments-block dt {
margin: .5em 0;
font-family:Zawgyi-One;
}
#comments-block dd {
margin: .25em 0 0;
font-family:Zawgyi-One;
}
#comments-block dd.comment-footer {
margin: -.25em 0 2em;
line-height: 1.4em;
font-size: 78%;
font-family:Zawgyi-One;
}
#comments-block dd p {
margin: 0 0 .75em;
font-family:Zawgyi-One;
}
.deleted-comment {
font-style:italic;
color:gray;
}
.feed-links {
clear: both;
line-height: 2.5em;
}
#blog-pager-newer-link {
float: left;
}
#blog-pager-older-link {
float: right;
}
#blog-pager {
text-align: center;
}
/* Sidebar Content
----------------------------------------------- */
.sidebar h2 {
margin: 1.6em 0 .5em;
padding: 4px 5px;
background-color: #ffffff;
font: normal bold 95% Zawgyi-One, Arial, sans-serif;
color: #000066;
border: solid 3px double #ffffff;
}
.sidebar ul {
margin: 0;
padding: 0;
list-style: none;
}
.sidebar li {
margin: 0;
padding: 0 0 .5em 15px;
text-indent: -15px;
line-height: 1.5em;
}
.sidebar {
color: #333333;
line-height:1.3em;
}
.sidebar .widget {
margin-bottom: 1em;
}
.sidebar .widget-content {
margin: 0 5px;
}
/* Profile
----------------------------------------------- */
.profile-img {
float: left;
margin: 0 5px 5px 0;
padding: 4px;
border: 1px solid #ffffff;
}
.profile-data {
margin:0;
text-transform:uppercase;
letter-spacing:.1em;
font-weight: bold;
line-height: 1.6em;
font-size: 78%;
}
.profile-datablock {
margin:.5em 0 .5em;
}
.profile-textblock {
margin: 0.5em 0;
line-height: 1.6em;
}
/* Footer
----------------------------------------------- */
#footer {
clear: both;
text-align: center;
color: #333333;
}
#footer .widget {
margin:.5em;
padding-top: 20px;
font-size: 85%;
line-height: 1.5em;
text-align: left;
}
--></style>
<script src='http://www.anniyalogam.com/widgets/hackosphere.js' type='text/javascript'></script>
<script type='text/javascript'>
function showFullPost(id) {
post = document.getElementById(id);
var fullpost = post.getElementsByTagName('div');
if (fullpost.length != 0) {
fullpost[0].style.display = 'inline';
fullpost[1].style.display = 'none';
fullpost[2].style.display = 'inline';
}
}
function hideFullPost(id) {
post = document.getElementById(id);
var fullpost = post.getElementsByTagName('div');
if (fullpost.length != 0) {
fullpost[0].style.display = 'none';
fullpost[1].style.display = 'inline';
fullpost[2].style.display = 'none';
}
}
var gaJsHost = (("https:" == document.location.protocol) ? "https://ssl." : "http://www.");
document.write(unescape("%3Cscript src='" + gaJsHost + "google-analytics.com/ga.js' type='text/javascript'%3E%3C/script%3E"));
</script>
<script type='text/javascript'>
var pageTracker = _gat._getTracker("UA-2178620-1");
pageTracker._trackPageview();
</script>
<link href='https://www.blogger.com/dyn-css/authorization.css?targetBlogID=1318763051344185355&zx=1e04b635-e741-476d-bf41-83a7d0ed815e' media='none' onload='if(media!='all')media='all'' rel='stylesheet'/><noscript><link href='https://www.blogger.com/dyn-css/authorization.css?targetBlogID=1318763051344185355&zx=1e04b635-e741-476d-bf41-83a7d0ed815e' rel='stylesheet'/></noscript>
</head>
<body>
<div class='navbar section' id='navbar'><div class='widget Navbar' data-version='1' id='Navbar1'><script type="text/javascript">
function setAttributeOnload(object, attribute, val) {
if(window.addEventListener) {
window.addEventListener('load',
function(){ object[attribute] = val; }, false);
} else {
window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; });
}
}
</script>
<div id="navbar-iframe-container"></div>
<script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/plusone.js"></script>
<script type="text/javascript">
gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() {
if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) {
gapi.iframes.getContext().openChild({
url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d1318763051344185355\x26blogName\x3dSee+And+Be+Seen\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dLAYOUTS\x26searchRoot\x3dhttps://seenbseen.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3den_US\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://seenbseen.blogspot.com/\x26vt\x3d-4953711545727263969',
where: document.getElementById("navbar-iframe-container"),
id: "navbar-iframe"
});
}
});
</script><script type="text/javascript">
(function() {
var script = document.createElement('script');
script.type = 'text/javascript';
script.src = '//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/google_top_exp.js';
var head = document.getElementsByTagName('head')[0];
if (head) {
head.appendChild(script);
}})();
</script>
</div></div>
<div id='outer-wrapper'><div id='wrap2'>
<!-- skip links for text browsers -->
<span id='skiplinks' style='display:none;'>
<a href='#main'>skip to main </a> |
<a href='#sidebar'>skip to sidebar</a>
</span>
<div id='header-wrapper'>
<div class='header section' id='header'><div class='widget Image' data-version='1' id='Image2'>
<div class='widget-content'>
<img alt='' height='120' id='Image2_img' src='http://1.bp.blogspot.com/_b54YI7afFvg/SSkqXMAlPjI/AAAAAAAAAd8/m_cql8TqoXY/S1600-R/SNBS_banner.jpg' width='950'/>
<br/>
</div>
<div class='clear'></div>
<span class='widget-item-control'>
<span class='item-control blog-admin'>
<a class='quickedit' onclick='return _WidgetManager._PopupConfig(document.getElementById("Image2"));' rel='nofollow' target='configImage2' title='Edit'>
<img alt='' height='18' src='https://resources.blogblog.com/img/icon18_wrench_allbkg.png' width='18'/>
</a>
</span>
</span>
<div class='clear'></div>
</div></div>
</div>
<div id='content-wrapper'>
<div id='left-sidebar-wrapper'>
<div class='sidebar section' id='left-sidebar'><div class='widget HTML' data-version='1' id='HTML4'>
<div class='widget-content'>
ို<span style="font-family:Zawgyi-One;font-size:12px;line-height: 20px;color:#2D4063;font-weight:300">
<br/><br/>ရန္အေပါင္းကို<br/>
ရန္ျပဳသူတို႔<br/>
ဆင္းရဲျခင္း ကင္းေစလွ်က္<br/>
ေအာင္ျမင္ေသာ ငါ<br/>
ျဖစ္လုိ၏။<br/><br/>
ငါ၏<br/>
ႀကိဳးစားျခင္း<br/>
တည္ၾကည္ျခင္းႏွင့္<br/>
သစၥာတရားကို<br/>
အဘယ္သူသည္<br/>
ဖ်က္ဆီးလုိအံ႔နည္း။<br/><br/>
အၾကင္သူသည္<br/>
ဖ်က္ဆီးရန္<br/>
ၾကံစည္ျငား<br/>
ေျပာဆုိလုပ္ေဆာင္ျငားေသာ္<br/>
ထုိသူ၏<br/>
ႏွလုံးအိမ္မည္း၌<br/>
ငါ၏ ခြင့္လြတ္ျခင္း<br/>
တည္သည္္ျဖစ္၍<br/>
ျဖဴစင္ပါေစ သတည္း။ ။</span>
</div>
<div class='clear'></div>
<span class='widget-item-control'>
<span class='item-control blog-admin'>
<a class='quickedit' onclick='return _WidgetManager._PopupConfig(document.getElementById("HTML4"));' rel='nofollow' target='configHTML4' title='Edit'>
<img alt='' height='18' src='https://resources.blogblog.com/img/icon18_wrench_allbkg.png' width='18'/>
</a>
</span>
</span>
<div class='clear'></div>
</div></div>
</div>
<div id='main-wrapper'>
<div class='main section' id='main'><div class='widget Blog' data-version='1' id='Blog1'>
<div class='blog-posts'>
<h2 class='date-header'>Sunday, January 23, 2011</h2>
<div class='post'>
<a name='6594840899828784277'></a>
<h3 class='post-title'>
<a href='http://seenbseen.blogspot.com/2011/01/blog-post.html'>လူႀကီးေတြကစားတဲ့ မုိႏုိပုိလီ</a>
</h3>
<div class='post-header-line-1'></div>
<div class='post-body' id='post-6594840899828784277'>
<style>#fullpost {display:none;}</style>
<p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_b54YI7afFvg/TTsr2N2fQ5I/AAAAAAAAAqo/gbvo7Q5JXLU/s1600/highres_193198.jpeg" imageanchor="1" style="clear:right; float:right; margin-left:1em; margin-bottom:1em"><img border="0" height="200" src="http://1.bp.blogspot.com/_b54YI7afFvg/TTsr2N2fQ5I/AAAAAAAAAqo/gbvo7Q5JXLU/s200/highres_193198.jpeg" width="194" /></a></div><br />
ျပီးခဲ့တဲ့ တပတ္က ပ်င္းပ်င္း႐ွိတာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ Bugis မွာ႐ွိတဲ့ Parkview Square မွာ Cash Flow Game ေလးသြားကစားခဲ့တယ္။ ဒီ Game ေလးနဲ႔ ဒီစာအုပ္ ေရးတဲ့သူကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း သိၾကမွာပါ။ ျမန္မာဘာသာနဲ႔လည္း ဘာသာျပန္ေတြ ႐ိွပါတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ အဲဒီေန႔မွ ပထမဆုံးကစားဘူးတာပါ။ Rich Dad Poor Dad စာအုပ္ေရးတဲ့ စာေရးဆရာ Robert Kiyosaki ရဲ႕ Game ဆုိလုိ႔ ကစားဘူးတယ္ ႐ွိေအာင္သြားတာဆုိ ပိုမွန္ပါတယ္။ သူတုိ႔က လူအေယာက္ ၂၀ စာေလာက္ ကစားလုိ႔ရေအာင္ စားပြဲေလးေတြနဲ႔ စီစဥ္ေပးထားပါတယ္။ ကိုယ္တုိ႔ ေရာက္သြားေတာ့ စားပြဲ ၄ ၀ိုင္းန႔ဲ လူ ၂၀ ေလာက္႐ွိပါတယ္။ Parkview Square မွာ႐ွိတဲ့ ကုမၸဏီ တစ္ခုက တစ္လတစ္ႀကိမ္ စီစဥ္ေပးၿပီး ကစားလည္း ကစားရင္း ကိုယ့္ရဲ႕ ၀င္ေငြ၊ ထြက္ေငြ Cash Flow ကို ဘယ္လုိ manage လုပ္ၾကမလဲ ဆုိတဲ့ အသိေလး ကို ျပေပးတာပါ။ မည္သူမဆုိ ႀကိဳတင္ ဘြတ္ကင္လုပ္ၿပီး အလကားသြား ကစားလုိ႔ရပါတယ္။ ေသခ်ာ႐ွင္းျပ၊ ေျပာျပေပးတဲ့ အျပင္ မုန္႔ေတြ၊ ေကာ္ဖီေတြ ေတာင္ ေကၽြးလုိက္ေသးတယ္။<br />
<br />
ဒီ Game ရဲ႕ သေဘာက စမကစားခင္ ကစားသမားေတြက Character တစ္ခုအရင္ ေ႐ြးရတယ္။ ဆရာ၀န္ ျဖစ္ခ်င္လဲျဖစ္မယ္။ အင္ဂ်င္နီယာ ျဖစ္ခ်င္လဲျဖစ္မယ္။ သန္႔႐ွင္းေရးသမား ျဖစ္ခ်င္လဲျဖစ္မယ္။ ကိုယ္က်ရာ ဇာတ္႐ုပ္ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ သူတု႔ိေပးထားတဲ့ Balance Sheet လုိစာ႐ြက္ထဲကို အဲဒီ Character ရဲ႕ ၀င္ေငြ၊ ထြက္ေငြ၊ ေပးရန္႐ွိ ရရန္႐ွိေငြပမာဏေတြ၊ လစဥ္သုံး စရိတ္ေတြကို သူ႕ေနရာနဲ႔သူ စနစ္တက် ထည့္သြင္းရတယ္။ စားပြဲ တစ္၀ုိင္းစီမွာ Banker ဆုိၿပီး ကစားသမားမဟုတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ႐ွိၿပီး ေငြ အသြင္း၊ အထုတ္ လုပ္ျခင္း၊ ကစားသူေတြရဲ႕ အ႐ုပ္က Pay Day ကို ေရာက္လုိ႔ ကစားသမားက Pay Day လုိ႔ေအာ္ရင္ လစာ ထုတ္ေပးျခင္း (မေအာ္ရင္ေတာ့ မထုတ္ေပးဘူးတဲ့) စတာေတြလုပ္ေပးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကစားေနစဥ္ Game ရဲ႕ Rules ေတြကို ႐ွင္းျပ၊ ေျပာျပ၊ အႀကံဉာဏ္ ေပးပါတယ္။ ဂဏာန္းတြက္စက္တစ္လုံး၊ ခဲဖ်က္တစ္တုံးႏွင့္ ခဲတံတစ္ေခ်ာင္းစီကို ကိုင္ထားၿပီး အံစာေခါက္လုိက္၊ အကြက္ေ႐ႊ႕လုိက္၊ ေရာင္းလုိက္၊ ၀ယ္လုိက္၊ ကိုယ့္စာ႐ြက္ထဲမွာ ကိန္းဂဏာန္းေတြ တုိးလုိက္၊ ေလ်ာ့လုိက္၊ stock shares ေတြ၊ လုပ္ငန္းအေသးစားေတြ (Small Deal)၊ လုပ္ငန္းအႀကီးေတြ (Big Deal) ၀ယ္လုိက္၊ ေရာင္းလုိက္၊ ႐ွဳံးလုိက္၊ ျမတ္လုိက္နဲ႔ ေနာက္ဆုံး ကိုယ့္ရဲ႕ လစဥ္အသုံးစရိတ္ထက္ ကုိယ့္ရဲ႕ အျခားရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံမွဳကရတဲ့ ၀င္ေငြက မ်ားသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ Rat Race လုိ႔ေခၚတဲ့ စည္း၀ုိင္းေသးေသးေလးထဲက ထြက္ၿပီး Dream လုိ႔ေခၚတဲ့ စည္း၀ုိင္းႀကီးကိုေရာက္။ အဲဒီ စည္း၀ုိင္းႀကီးထဲက ကိုယ့္အျဖစ္ခ်င္ဆုံး Dream တစ္ခုကို target ထား၊ လုပ္ငန္းႀကီးေတြေရာင္းလုိက္၊ ၀ယ္လုိက္၊ ျမတ္လုိက္၊ ႐ွဳံးလုိက္နဲ႔ ေနာက္ဆုံး Dream ကို၀ယ္လုိက္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ႏုိင္ၿပီေပ့ါ။ <br />
<br />
တစ္ခ်ဳိ႕အခြင့္အေရးေတြက ကုိယ့္အလွည့္မွာ ရလုိ႔႐ွိရင္ ကိုယ္ပဲ ၀ယ္လုိ႔ရၿပီး တျခားကစားသူေတြက ၀ယ္လုိ႔မရ၊ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ 1$ နဲ႔၀ယ္ထားၿပီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အဆေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ျပန္ေရာင္းႏိုင္တာလည္း႐ွိတယ္။ အိပ္ခန္း ၃ ခန္း ေရခ်ိဳးခန္း ၂ ခန္း တုိက္ခန္းေတြ၊ 4 Plex လုိ႔ေခၚတဲ့ ၂ ခန္းတြဲ ၂ ထပ္ အိမ္ေတြ၊ stock share၊ Restaurants ေတြ ေရာင္းလုိက္၊ ၀ယ္လုိက္၊ စီးပြားေရး စိတ္၀င္စားၿပီး ေလ့လာခ်င္ရင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ကစားရင္းေလ့လာလုိ႔ ေကာင္းပါတယ္။ <br />
<br />
အဲဒီေန႔က လာကစားတဲ့သူေတြကေတာ့ ဒီမဟာကၽြန္းပိစိက ေနရာေပါင္းစုံက စီးပြားေရး၊ ႀကီးပြားေရးကို စိတ္၀င္စားတဲ့ သူေတြပါ။ အင္ဂ်င္နီယာ၊ ေဆးေရာင္းတဲ့သူ၊ Accountant ၊ ကြန္ပ်ဴတာ Technician ၊ ပ႐ုိဂရမ္မာ ေတြပါ ပါတယ္။ အေရာင္းစာေရး၊ retired ေတြလဲ ပါ ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ Game ကစားတယ္ဆုိကတည္းက ႏုိင္ခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ ကစားၾကၿပီ ဆုိေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ အျပဳအမူ၊ တုန္႔ျပန္မွဳေတြက Game ထက္ေတာင္ပုိၿပီး စိတ္၀င္စား ဖို႔ေကာင္းေနျပန္ေရာ။<br />
<br />
အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္က ကုိယ့္လက္နဲ႔ အံစာေခါက္ၿပီး ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ ကုိယ္၀ယ္ရ၊ ေရာင္းရတာကိုပဲ သူမ်ား ကံမေကာင္းလုိ႔ Downsized အကြက္က်ၿပီး Bankrupt ျဖစ္ရင္ ေပ်ာ္လုိေပ်ာ္၊ သူမ်ား လစာ ေတာင္းရမယ့္ အလွည့္ ေမ့ၿပီး မေတာင္းမိလုိ႔ ၀ုိင္းထဲက တျခား သူတစ္ေယာက္က သတိေပးတာကိုပဲ သတိသြားမေပးနဲ႕၊ သူ႕ဟာသူ မရတာ နင္နဲ႔ဆုိင္လုိ႔လား လု႔ိေျပာလုိေျပာ။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ စာ႐ြက္ထဲမွာ ကိန္းဂဏာန္းေတြ ဖ်က္လုိက္၊ ျပင္လုိက္ေရးတာျခင္းအတူတူ၊ ခဲဖ်က္နဲ႔ အကုန္ မဖ်က္ပစ္ဘဲ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျခစ္ထားၿပီး ေသခ်ာ ေရးထားတာ။ ျပန္ၿပီး Review လုပ္ရင္လြယ္ေအာင္လုိ႔တဲ့။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ေသးေသးမႊားမႊားေရာင္းတာ၀ယ္တာကို ဂဏာန္းတြက္စက္နဲ႔ တြက္ခ်က္ေနလုိက္တာ မၿပီးေတာ့ဘူး။ ေနာက္လူက အံစာေခါက္ဖုိ႔ ေစာင့္လုိ႔။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လဲ ႐ွယ္ယာေတြ၊ အိမ္ေတြ ၀ယ္လုိက္၊ ေရာင္းလုိက္တာ ဘာမွ သိပ္မစဥ္းစားဘဲ ဒုံးခ်တာလဲ႐ွိတယ္။ Game ထဲမွာ Charity ကို လႉမလား ဆုိတာလည္း ပါတယ္။ ကိုယ့္မွာ႐ွိတဲ့ ေငြထဲက ၁၀ ပုံ ၁ ပုံ လႉရတာပါ။ အဲဒီလုိ လႉတဲ့အတြက္ ပုံမွန္ အံစာ တစ္တုံးပဲ ေခါက္ရတာကေန အလႉ႐ွင္က အံစာ ၂ တုံး၊ ၃ လွည့္ ေခါက္ခြင့္ ရပါတယ္။ ကစားၿပီးသြားလုိ႔ အလႉ႐ွင္ ကစားသမား ၂ ေယာက္ကို Game စီစဥ္သူက ဘာလုိ႔ လႉတာလဲလုိ႔ ေမးေတာ့ ၁ ေယာက္ ကုိယ္ကခ်ည္းပဲ ယူေနလုိ႔ မျဖစ္ဘူးေလ၊ Society ကိုလည္း တစ္ခုခုျပန္ေပးရမွာပဲတဲ့။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘာမွ ယူတာ၊ ေပးတာ မဟုတ္ဘူး။ အံစာ ၂ တုံး ေခါက္ခ်င္လုိ႔ လႉတာတဲ့။ ဒါမွ အကြက္ မ်ားမ်ား ေ႐ြ႕လုိ႔ရၿပီး သူမ်ားထက္ လစာ ျမန္ျမန္ ထုတ္လုိ႔ ရမွာ။ အခြင့္အေရး သမားလုိ႔ ထင္ထင္၊ လႉမွ အခြင့္အေရးရမယ္ဆုိလုိ႔ လႉလုိက္တာတဲ့။<br />
<br />
ေနာက္တစ္ေယာက္က်ေတာ့ သူရတဲ့ card က ပုိက္ဆံလုိေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ေငြ ၃၀၀၀ ေခ်းတာပါ။ ျပန္ရခ်င္လဲ ရမယ္၊ မေသခ်ာဘူး။ အဲဒီ အေျခအေနမွာ ပိုက္ဆံ ေခ်းမလားတဲ့။ အဲဒီ တ႐ုတ္မေလးက သူ႕မွာ ႐ွိတဲ့ ၃၅၀၀ ထဲက ေခ်းလုိက္ပါတယ္။ Banker က နင္စဥ္းစားဦးေနာ္၊ ျပန္ရမွာ မဟုတ္ဘူး ဆုိေတာ့ ေကာင္မေလးက ကိစၥမ႐ွိပါဘူး၊ ငါ့သူငယ္ခ်င္းပဲတဲ့။ ေနာက္တစ္ေခါက္ သူ အံစာခ်ေတာ့ ၃၀၀၀ တန္ Cash Down ေပးရမယ့္ လုပ္ငန္းတစ္ခု ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမ၀ယ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး Banker က ေတြ႕လား၊ နင္မေသခ်ာတစ္ခုကို ကူညီလုိက္လုိ႔ နင္ရလာတဲ့ အခြင့္အေရး နင္ မယူႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆုိေတာ့ ေကာင္မေလး က ၿပံဳးၿပံဳးပဲ။ ကစားတာပဲ အဲဒီေလာက္ႀကီး မလုိပါဘူးလုိ႕ပဲ စဥ္းစားေလသလား၊ သူငယ္ခ်င္းပဲ လုိအပ္ေနပါတယ္ဆုိ ကူညီရမွာေပါ့လုိ႔ပဲ စဥ္းစားေလသလား၊ သူကိုယ္တုိင္ပဲ သိမွာေပ့ါေလ။ <br />
<br />
ေနာက္တစ္ေယာက္က်ေတာ့ Franchise လုပ္ငန္းတစ္ခု ၃ သိန္းဆုိေတာ့ သူက မ၀ယ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကစား၀ုိင္းထဲက တစ္ေယာက္ ၀ယ္ႏိုင္တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သူက အဲဒီ ကဒ္ကို လႊဲေပးလုိက္တယ္။ Banker လုပ္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးက "ဟာ.. အျမတ္တင္ေလ၊ ၁ ေသာင္းျဖစ္ျဖစ္၊ ၁ ေထာင္ျဖစ္ျဖစ္ တင္လုိက္ၿပီး ေရာင္းေပါ့" တဲ့။ ဒါေပမယ့္ သူကရပါတယ္ ဆုိၿပီး အရင္းအတုိင္းပဲ ေပးလုိက္တယ္။ ဒါကိုလည္း ပြဲၿပီးသြားေတာ့ ဘာလုိ႔ အျမတ္မတင္လဲေမးေတာ့ သူက သူကိုယ္တုိင္ မ၀ယ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးတစ္ခုကို သူငယ္ခ်င္းကိုေပးတာပဲ။ အျမတ္မလုိပါဘူးတဲ့။ ကဲ...လူအမ်ဳိးမ်ဳိး စိတ္အေထြေထြ ဆုိပါေရာလား။<br />
<br />
ကစားပြဲၿပီးသြားေတာ့ ႏိုင္တဲ့သူကို အတင္း ဖုန္းနံပါတ္ေတြေတာင္း၊ email ေတြေတာင္း၊ ဓါတ္ေလွကားထဲထိ စကားေတြလုိက္ေျပာေနတဲ့ မိန္းမလဲ ႐ွိေသးတယ္။ ေခါင္းႀကီးေမာ့၊ ရင္ႀကီးေကာ့ ၿပီး ဆရာမႀကီးအထာနဲ႔ ျပန္သြားတဲ့ ၀၀တုတ္တုတ္ ေအာင္ႏိုင္သူ မမႀကီးလဲ ေတြ႕ခဲ့ေသးတယ္။<br />
<br />
႐ိုး႐ိုးေျပာရရင္ေတာ့ အလကားရတဲ့ Game တစ္ခုသြားကစားတာပါပဲ။ မိတ္ေဆြသစ္ေတြနဲ႔လည္းေတြ႕ရ၊ စကားေလးေတြေျပာ၊ အေတြ႕အႀကံဳေလးေတြ ေ၀မွ်၊ Business Card ေလးေတြဖလွယ္၊ အသိမိတ္ေဆြေတြတုိး ဆုိၿပီးေတာ့ေပါ့။ ဒါနဲ႔ပဲ အျပန္လမ္း တစ္ေလွ်ာက္ ကိုယ္ေတြးမိတာေတြ အမ်ားႀကီးထဲက ပုိ႔စ္တစ္ခု ထြက္လာတယ္ ဆုိၾကပါစို႔ရဲ႕။ <br />
<br />
ဪ...ေမ႔လုိ႔။ ကုိယ္ကစားခဲ့တဲ့ ရလဒ္ေလးမေျပာျပရေသးဘူး။ ၀ိုင္းအေသးေလးထဲကေတာ့ ထြက္ႏုိင္ၿပီး ၀ုိင္းအၾကီးထဲကို ေတာ့ေရာက္ပါရဲ႕။ ကိုယ္လုိခ်င္တဲ့ Dream ကိုေတာ့ Game ထဲမွာေတာင္ မဖမ္းဆုပ္ႏိုင္ေသးပါဘူးဗ်ာ။ <br />
<br />
Game Board:<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_b54YI7afFvg/TTsm1-2ovlI/AAAAAAAAAqY/owlCam0MNak/s1600/Cashflow101.jpg" imageanchor="1" style="clear:left; float:left;margin-right:1em; margin-bottom:1em"><img border="0" height="266" src="http://1.bp.blogspot.com/_b54YI7afFvg/TTsm1-2ovlI/AAAAAAAAAqY/owlCam0MNak/s400/Cashflow101.jpg" width="400" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<P>ပုံကို <a href="http://www.google.com.sg/images?hl=en&source=imghp&biw=1680&bih=774&q=cashflow+game&gbv=2&aq=f&aqi=g4&aql=&oq=">Google</a> မွယူပါသည္။<br />
<br><br />
Online ကစားခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီလင့္ခ္မွာ သြားကစားႏုိင္ပါတယ္။<br />
<a href="https://www.richdad.com/Secure/Login.aspx?ReturnUrl=/RichDad/Member/WebGame/WebGameLink.aspx?m=webgame&m=webgame">Ca$hFlow The Web Game</a><br />
</P></p>
<div>
<p><a href='javascript:void(0);' onclick='javascript:showFullPost("post-6594840899828784277");'>Read More...</a></p>
</div>
<div style='display:none'>
<p><a href='javascript:void(0);' onclick='javascript:hideFullPost("post-6594840899828784277");'>Summary only...</a></p>
</div>
<div style='clear: both;'></div>
</div>
<div class='post-footer'>
<p class='post-footer-line post-footer-line-1'><span class='post-author'>
Posted by
See N B Seen
</span>
<span class='post-timestamp'>
| <a class='timestamp-link' href='http://seenbseen.blogspot.com/2011/01/blog-post.html' title='permanent link'>Permalink</a>
</span>
<span class='post-icons'>
</span>
<span class='post-comment-link'>
| <a class='comment-link' href='https://www.blogger.com/comment.g?blogID=1318763051344185355&postID=6594840899828784277' onclick=''>5
comments</a>
</span>
<span class='post-backlinks post-comment-link'>
</span>
</p>
<p class='post-footer-line post-footer-line-2'><span class='post-labels'>
</span>
</p>
<p class='post-footer-line post-footer-line-3'></p>
</div>
</div>
<h2 class='date-header'>Tuesday, January 11, 2011</h2>
<div class='post'>
<a name='3320293250740575104'></a>
<h3 class='post-title'>
<a href='http://seenbseen.blogspot.com/2011/01/moms-birthday.html'>အေမ႔ေမြးေန႔ (၁၁.၁.၁၁)</a>
</h3>
<div class='post-header-line-1'></div>
<div class='post-body' id='post-3320293250740575104'>
<style>#fullpost {display:none;}</style>
<p>ဒီေန႕ အေမ႔အသက္ (၆၀) ျပည့္သည္။ အသည္းေရာဂါ၊ ေသြးအားက်ေရာဂါေတြ အေမခံစားေနရၿပီ။ တရားဘာ၀နာ အားထုက္လုိ႔ စိတ္ေရာလူေရာ အေမ ေအးခ်မ္းစြာေနတတ္ၿပီ။ ဒီေန႔ အေမ က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ အလႉဒါနေတြ ကိုယ္တိုင္စိတ္တုိင္းက် သြားလုပ္ေနႏုိင္တဲ့အတြက္ ကံၾကမၼာကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ <br />
<br />
တရား႐ွိတဲ့အေမျဖစ္လု႔ိ အေနတတ္ခဲ့သလုိ အေသျမတ္ဘုိ႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့အခ်ိန္။ တရားမ႐ွိတဲ့ ကိုယ္ကေတာ့ အေမမ႐ွိရင္ဆိုတာ မေတြးၾကည့္ခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ္တုိ႔မိသားစုအတြက္ အေမ႐ွိေနျခင္းဆုိတာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသံတမန္႐ွိေနျခင္းလည္းျဖစ္ပါတယ္။ အေဖနဲ႔သားေတြရဲ႕ ျပႆနာကို အေမတစ္ဦးတည္းသာ ေျဖ႐ွင္းႏုိင္တယ္ေလ။ သားေတြနားလည္ေအာင္ အေမပဲ ေျပာျပတတ္သလုိ၊ အေဖ႔ကိုလည္း အေမပဲ နားခ်တတ္တယ္။ မိသားစုကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္ထားခဲ႔တဲ့အေမ... အေမ႔ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံး ေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ႔ပါရဲ႕လား။<br />
<br />
ကိုယ္တုိ႔အဘြား (အေမ႔အေမ) ဆုံးေတာ့ အေမ႔အသက္က ၅၀။ အဘြားရဲ႕ အေလာင္းကို အေမပဲ ေရခ်ဳိးေပး၊ အ၀တ္အစားလဲေပး။ နယ္မွာ ဆုံးတာဆုိေတာ့ ေရခဲတုိက္လဲပုိ႔စရာမလုိ၊ အိမ္မွာပဲ ျပင္ထားၿပီး ေနာက္ေန႔သြားခ်လုိက္ေရာ။ အဘြားအေလာင္းလဲ ျပင္ၿပီးေရာ အေမက အိမ္ေအာက္ဆင္းၿပီး ၿမိဳ႕က၀ယ္လာခဲ့တဲ့ လုံခ်ည္ေတြ၊ ပုဆုိးေတြ ရပ္ကြက္ထဲက ႏြမ္းပါးတဲ့ လူေတြ တစ္ေယာက္တစ္မ်ဳိး ႀကိဳက္တာလာယူ လႉပါေလေရာ။<br />
<br />
ျမစ္ကမ္းဆိပ္က ၿမိဳ႕ငယ္ေလးလဲျဖစ္၊ ႏြမ္းပါးသူမ်ားတဲ့ေနရာမ်ဳိးလဲျဖစ္ဆုိေတာ့၊ အေမ႔ အိမ္ေအာက္မွာ လူေတြအမ်ားႀကီး ေအာ္ၾက၊ ဟစ္ၾက၊ ႏွဳတ္ဆက္ၾက၊ ထမိန္အဆင္ေတြေ႐ြးၾက၊ ေပ်ာ္ၾက၊ ႐ႊင္ၾကနဲ႔ ပူပူေႏြးေႏြး အသုဘအိမ္ကေန သမ၀ါယမဆုိင္ ပစၥည္းေတြေ၀သလုိ ျဖစ္ခဲ့လုိ႔ ရပ္ကြက္ထဲက တခ်ဳိ႕လူေတြက အေမ႔ကို ကဲ့ရဲ႕ၾကဘူးတယ္။ အေမကေတာ့ ၿပံဳးၿပံဳးပဲ။ ေသမွငိုေနလုိ႔ ဘာလုပ္မလဲ။ မေသခင္ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားရမယ္။ အဘြားျဖစ္ခ်င္တာ၊ ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္၊ ဘုရားျပင္ အကုန္လုံး အေမကလုပ္ေပးခဲ့တာ။ အဘြားမဆုံးခင္ အခ်ိန္အထိ လုိေလေသးမ႐ွိထားခဲ့ၿပီးၿပီ။ အဘြားစိတ္ဆင္းရဲေအာင္လည္း ဘာတစ္ခုမွမလုပ္ခဲ့ဘူး။ ဆုံးပါးသြားေတာ့လဲ အေမ႔လက္ထဲမွာ။ အေမ့မွာ အဘြားအတြက္ မ်က္ရည္က်ေအာ္ဟစ္ ငုိစရာမလုိေတာ့ဘူးတဲ့။ <br />
<br />
ဒီေန႔ေတာ့ အေမ႔အသက္က (၆၀)။ ကိုယ့္အသက္က (၃၀) ေက်ာ္၊ အေမ႔လုိ လိပ္ျပာမသန္႔ေသး။ ထူးထူးျခားျခား ေမြးေန႔မုိ႔ အေဖက သူ႕မိန္းမကို အသက္နဲ႔ အညီ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ သူ႔အႏုပညာန႔ဲ စုေဆာင္းထားတဲ့ သိန္း(၆၀) ေပးတယ္တဲ့။ ကို္ယ္တုိ႔သုံးေယာက္ကေတာ့ အေဖေပးတာနဲ႔ သားေတြေပးတာ အတူတူလုိ ဘာလုိလုိနဲ႔ ေရာခ်လုိက္ေရာ။ အေမ႔ကို ဘာလုိခ်င္လဲလုိ႔ ၀ုိင္းေမးေတာ့ အၿမဲပုိက္ဆံျပတ္ေနတဲ့ ကိုယ့္ကုိ ပိုက္ဆံေလးဘာေလး စုေဆာင္းတာျမင္ခ်င္တယ္တဲ့။ အကို႔ကိုေတာ့ အေဖနဲ႔ တည့္ေအာင္ေပါင္းတဲ့။ သားအငယ္ကိုေတာ့ အဘြားႀကီး၊ အဘုိးႀကီးေတြ ပုိက္ဆံေတာင္းေနတဲ့ ဘုရားေစာင္းတန္းေတြမွာ အလႉသြားလုပ္ခ်င္လုိ႔ လုိက္ပုိ႔ခုိင္းျပီး ေတြ႕သမွ် အဘုိး၊ အဘြားေတြကို တစ္ေယာက္ တစ္ေထာင္ လႉခဲ့တယ္။ အေမလုိခ်င္တဲ့ လက္ေဆာင္ေတြကလဲ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကိုယ္တုိ႔ဘ၀ေတြအတြက္ခ်ည္း ျဖစ္သြားတာပါပဲ။<br />
<br />
အေမေဘးရန္ကင္းပါေစ။<br />
စိတ္ဆင္းရဲကင္းပါေစ။<br />
ကိုယ္ဆင္းရဲကင္းပါေစ။<br />
ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာစြာျဖင့္<br />
အေမ႔ခႏၶာ၀န္ကို သာသနာ႔၀န္ကို<br />
လြယ္ကူစြာ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ပါေစ။ ။<br />
<br />
ကိုယ္ကိုတုိင္လဲ မိသားစုနဲ႔ အျမန္ဆုံး ျပန္ေနခြင့္ရပါေစ။</p>
<div>
<p><a href='javascript:void(0);' onclick='javascript:showFullPost("post-3320293250740575104");'>Read More...</a></p>
</div>
<div style='display:none'>
<p><a href='javascript:void(0);' onclick='javascript:hideFullPost("post-3320293250740575104");'>Summary only...</a></p>
</div>
<div style='clear: both;'></div>
</div>
<div class='post-footer'>
<p class='post-footer-line post-footer-line-1'><span class='post-author'>
Posted by
See N B Seen
</span>
<span class='post-timestamp'>
| <a class='timestamp-link' href='http://seenbseen.blogspot.com/2011/01/moms-birthday.html' title='permanent link'>Permalink</a>
</span>
<span class='post-icons'>
</span>
<span class='post-comment-link'>
| <a class='comment-link' href='https://www.blogger.com/comment.g?blogID=1318763051344185355&postID=3320293250740575104' onclick=''>10
comments</a>
</span>
<span class='post-backlinks post-comment-link'>
</span>
</p>
<p class='post-footer-line post-footer-line-2'><span class='post-labels'>
</span>
</p>
<p class='post-footer-line post-footer-line-3'></p>
</div>
</div>
<h2 class='date-header'>Saturday, September 11, 2010</h2>
<div class='post'>
<a name='344364750416314745'></a>
<h3 class='post-title'>
<a href='http://seenbseen.blogspot.com/2010/09/blog-post.html'>ေစတနာ အဆုံးအျဖတ္</a>
</h3>
<div class='post-header-line-1'></div>
<div class='post-body' id='post-344364750416314745'>
<style>#fullpost {display:none;}</style>
<p>ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္၌ ခရီးသြားေယာက်္ားတစ္ေယာက္သည္ အမိုးအကာမ႐ွိသျဖင့္ ေနပူလ်က္႐ွိေသာ ဆင္းတုေတာ္တစ္ဆူ ေတြ႕သည္ႏွင့္ မိမိစီးလာေသာဖိနပ္ကိုခၽြတ္၍ ဆင္းတုေတာ္၏ ဦးေခါင္းထက္တြင္ တင္ထားခဲ့၏။ မ်ားမၾကာမီ အျခားခရီးသည္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ေရာက္လာ၍ အျမင္မေတာ္အလုပ္ကို လုပ္ရက္ေလျခင္းဟု ေရ႐ြတ္ကာ ဖိနပ္ကိုလွမ္းယူကာ လႊင့္ပစ္ခဲ့သည္။ ထုိအျပဳအမူအတြက္ ေၾကာင့္ ၎ခရီးသည္အသီးသီးမွာ မည္ကဲ့သို႔ အက်ဳိးေပးသည္ ထင္ၾကသနည္း။<br />
<br />
ဖိနပ္ကို ဆင္းတုေတာ္မွ ေကာက္ယူလႊင့္ပစ္ေသာ ခရီးသည္သာလွ်င္ ေကာင္းက်ဳိးေပး၍၊ ဆင္းတုေတာ္၏ ဦးေခါင္းထက္၀ယ္ ဖိနပ္မိုးတင္ထားခဲ့ေသာ ခရီးသည္မွာ အ၀ီစိသို႔ က်သည္ထင္ၾကသေလာ။ မဟုတ္ေခ်။ ဤသူႏွစ္ဦးစလုံးမွာ ေသလြန္ေသာအခါ တာ၀တိသာ နတ္ျပည္သုိ႔ေရာက္ၾကသည္ဟု က်မ္းအဆုိ႐ွိေလသည္။ ဆင္းတုေတာ္၏ ဦးေခါင္းထက္၀ယ္ ဖိနပ္မုိးတင္ခဲ့ျခင္းတည္းဟူေသာ အျပဳအမူသည္ အျခားသူမ်ား၏ မ်က္စိ၌ အျမင္မေတာ္ဟု ဆုိၾကမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ထုိသူ၏ေစတနာမူကား ႏွယ္ႏွယ္မဟုတ္ေပ။ ဆင္းတုေတာ္၏ မ်က္ႏွာ၌ ေနပူျခင္းကို မၾကည့္ရက္သည္ႏွင့္ ဖိနပ္ကိုခၽြတ္တင္ၿပီး မိမိကုိယ္တုိင္ေျခပူခံ၍ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ဤစာကိုေတြ႔ရၿပီးသည့္အခ်ိန္မွစ၍ ကၽြႏု္ပ္အဖုိ႔မွာ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ အျပဳအမူႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေဆာတလ်င္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ မေပး၀ံ့ေတာ့ဘဲ အၾကင္သူ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေစတနာကို နားလည္ေအာင္ စူးစမ္းဆင္ျခင္ေသာ အေလ့အထ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါသည္။<br />
<br />
(ဆရာႀကီး ေ႐ႊဥေဒါင္း ၏ ဗုဒၺ၀ါဒႏွင့္ အယူအဆေရးရာမ်ား စာအုပ္မွ ႏွစ္သက္၍ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)</p>
<div>
<p><a href='javascript:void(0);' onclick='javascript:showFullPost("post-344364750416314745");'>Read More...</a></p>
</div>
<div style='display:none'>
<p><a href='javascript:void(0);' onclick='javascript:hideFullPost("post-344364750416314745");'>Summary only...</a></p>
</div>
<div style='clear: both;'></div>
</div>
<div class='post-footer'>
<p class='post-footer-line post-footer-line-1'><span class='post-author'>
Posted by
See N B Seen
</span>
<span class='post-timestamp'>
| <a class='timestamp-link' href='http://seenbseen.blogspot.com/2010/09/blog-post.html' title='permanent link'>Permalink</a>
</span>
<span class='post-icons'>
</span>
<span class='post-comment-link'>
| <a class='comment-link' href='https://www.blogger.com/comment.g?blogID=1318763051344185355&postID=344364750416314745' onclick=''>3
comments</a>
</span>
<span class='post-backlinks post-comment-link'>
</span>
</p>
<p class='post-footer-line post-footer-line-2'><span class='post-labels'>
</span>
</p>
<p class='post-footer-line post-footer-line-3'></p>
</div>
</div>
<h2 class='date-header'>Sunday, June 27, 2010</h2>
<div class='post'>
<a name='4015185687767650700'></a>
<h3 class='post-title'>
<a href='http://seenbseen.blogspot.com/2010/06/blog-post.html'>လူနဲ႔တူလုိ႔ေပးတဲ့လက္မွတ္</a>
</h3>
<div class='post-header-line-1'></div>
<div class='post-body' id='post-4015185687767650700'>
<style>#fullpost {display:none;}</style>
<p><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_b54YI7afFvg/TDGvO8omV7I/AAAAAAAAAok/COdwkg8jrG0/s1600/02100001.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5490362092070786994" src="http://1.bp.blogspot.com/_b54YI7afFvg/TDGvO8omV7I/AAAAAAAAAok/COdwkg8jrG0/s200/02100001.jpg" style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 133px;" /></a><br /><br /><br />ေနာက္ဆုံးေခတ္ရဲ႕ နည္းပညာေတြနဲ႕ ထုံမႊမ္းေနတဲ့ ဒီကၽြန္းႏုိင္ငံေလးက ေက်ာင္းေတြမွာ လူနဲ႕တူရင္ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ Certificate ေပးရတာကလဲ ေနာက္ဆုံးေခတ္ရဲ႕ ဗ်ဴဟာတစ္ခုထင္ပါရဲ႕။ ဒီအသိအမွတ္ျပဳလက္မွတ္ရဲ႕ နာမည္က <br />"Caught You Doing Right" ပါတဲ့။<br /><br />မူလတန္းအ႐ြယ္မွာ iPhone နဲ႔စာသင္ၾကရတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ ကံၾကမၼာက လုိက္မမွီႏိုင္ပါဘူး။ Learning Trail လုိ႔ေခၚတဲ့ သင္ၾကားရင္း၊ အလည္သြားရင္း ဆုိတဲ့ Program ေတြမွာ သူတုိ႔ေလးေတြ iPhone ေလးေတြကုိယ္စီနဲ႔။ ေက်ာင္းမွာလဲ White Board ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ Smart Board နဲ႔။ အတန္းတုိင္းမွာ Net book ေတြ၊ Tablet ေတြကိုယ္စီနဲ႔။ အသံသြင္းစရာေတြ၊ Video ေတြအတြက္ Studio နဲ႔။ အရာရာတုိင္းက ေနာက္ဆုံးေပၚ၊ ေနာက္ဆုံးနည္းပညာနဲ႔ ေနာက္ဆုံးေခတ္ရဲ႕ ပညာေရး။<br /><br />ဒီလုိေခတ္မွီေက်ာင္းမွာ ေခတ္မီဆရာတစ္ေယာက္ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ အလုပ္႐ွဳပ္ေနတာကို ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ဒီလုိေမးတယ္။ "Teacher, are you watching p*** site?" ဆရာျဖစ္သူက ဆုံးမခ်င္လုိ႔ လာဦးေခၚေတာ့ "Teacher is watching p*** site" လုိ႔ အက်ယ္ႀကီးေအာ္ၿပီး ထြက္ေျပးတယ္။ ေနာက္ကလုိက္တဲ့ ဆရာက ေလွကားေပၚက လိမ့္က်လုိ႔ Ambulance ေခၚၿပီး ေဆး႐ုံတင္၊ ကေလးနဲ႕ မိဘကို ေခၚၿပီး Warning ေပးေတာ့ ကေလးက "Not Fair" လုိ႔ အတန္းပုိင္ ဆရာမကို ေျပာတယ္။ သူ႕ကို ဘယ္သူက လုိက္ခိုင္းလုိ႔လဲ၊ သူ႕ဟာသူ ေခ်ာ္က်တာ ငါနဲ႔ မဆိုင္ဘူးတဲ့။ လုံး၀တြန္႔ဆုတ္ေတြေ၀ျခင္း၊ ေနာင္တရျခင္း ကင္းတဲ့ ပကတိမ်က္ႏွာနဲ႕။ ဪ... ေခတ္ရဲ႕သားေကာင္ေတြမုိ႔လဲ ေခတ္အတိုင္း စဥ္းစားၾကေလသလား။<br /><br />သူငယ္တန္းက ကေလးမေလးတစ္ေယာက္လဲ ဆရာမစာသင္ေနတုန္း စကားမ်ားေနလုိ႔ ဟန္႔လုိက္တာ ဆရာမကုိ လက္ခလယ္ႏွစ္ဘက္စလုံး ေထာင္ျပသတဲ့။ ဆရာမက ဒီအျပဳအမူ႐ုိင္းတယ္၊ မလုပ္ရဘူးေျပာေတာ့ ေနာက္တစ္ခါထပ္လုပ္ျပတယ္။ ဆရာမျဖစ္သူက မိခင္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး "႐ွင့္သမီး ဆရာမကို လက္ခလယ္ ေထာင္ျပတယ္" လုိ႔ေျပာေတာ့ "So, what?" တဲ့။ ဆရာမက "ကၽြန္မကို လာေတြ႕ပါ" လုိ႔ ေျပာေတာ့ မအားဘူး၊ ေနာက္မွလာမယ္တဲ့။ ဆရာမလည္း "No wonder" လုိ႔ပဲ ေျပာႏိုင္ေတာ့တယ္။<br /><br />ဒီလုိ ဥပမာေတြရဲ႕ အက်ဳိးဆက္ကေတာ့ ေက်ာင္းမွာ Department အသစ္တစ္ခု ဖြဲ႕စည္းတာပါပဲ။ Character & Citizenship Education တဲ့။ ဒီဌာနရဲ႕ အဓိက ရည္႐ြယ္ခ်က္က ကၽြန္းပိစိသူ၊ ကၽြန္းပိစိသား ကေလးသူငယ္မ်ား <br />လူသားဆန္ေရးပါပဲ။ အဓိက ကေတာ့ ကၽြန္းသား မဆန္ေရး ဆုိပါေတာ့။ ဒီလုိနဲ႔ ဒီ Certificate ေလးတစ္ခုေပၚထြက္လာပါတယ္။ လိမၼာနားလည္မွႈ၊ စာနာတတ္မွု၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕မွု၊ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ႏိုင္မွု စတာေတြကို လုပ္ႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြကို ေပးတာပါပဲ။ စာအုပ္ေတြ တေပြ႕တပုိက္နဲ႔ ဆရာမလာရင္ အသိစိတ္နဲ႔ လာကူသယ္ေပးတဲ့ကေလး၊ အတန္းတိုင္းမွာ သူတပါး အခက္အခဲကို ကူညီတဲ့ကေလး၊ ကုိယ္က်ဳိးထက္ အမ်ားအတြက္ နားလည္တဲ့ ကေလး။ ဒီလုိ ကေလးမ်ိဳးေတြကို သတိထားမိတဲ့ ဘယ္ဆရာမ၊ ၀န္ထမ္းမဆုိ Department head ဆီကို Email ပုိ႔ၿပီး ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကုိယ္တုိင္က Approve လုပ္၊ Assembly လုိ႔ေခၚတဲ့ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသား ဆုံတဲ့အခ်ိန္မွာ အားလုံးရဲ႕ေ႐ွ႕မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ီးက်ဴးစကားေျပာၿပီးမွ ဆုေပးတာပါ။ Certificate နမူနာေလးေတြက ဒါမ်ိဴးေလးေတြပါ။<br /><br />For her selfless act of extending a helping hand to a friend in need. Kelly readily gave tissue to a friend who vomited in class. She also went the extra mile to clean up her friend’s table and books. She was a comfort to her friend and her ‘Share and Care’ spirit is commendable.<br /><br />For having gone the extra mile in showing care and concern for others. At a break during a soccer match, Ismail was seen pouring water for all his team mates first though he was perspiring profusely and was thirsty and tired. His selfless act is commendable.<br /><br />For showing empathy and kindness to a P1 child who was crying. She even offered money to the child to make a call to her mother.<br /><br />ၤၤၤFor showing care and concern by voluntarily approaching and assisting a teacher who was carrying heavy books and bags. Wan Syukrina offered help to the teacher who was touched by her concern and thoughtfulness.<br /><br />ကုိယ္တု႔ိေခတ္၊ ကိုယ္တုိ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ ေက်ာင္းမွာသာ ဒါမ်ဳိးဆုေပးရရင္ စာေတာင္ သင္ခ်ိန္႐ွိပါ့မလားမသိ။ ကေလးအားလုံးနီးပါး ဆုရမယ္ထင္ရဲ႕။ ဆရာမ ခင္ခင္ထူးရဲ႕ ၀တၳဳထဲကလုိ ဆရာမကို ဖိနပ္မပါ ဘူတာ႐ုံထိ မိုး႐ြာ႐ြာ၊ ေနပူပူ လာႀကဳိ႐ွာတဲ့ ကေလးငယ္ေတြဆုိ ဘယ္လုိ ဆုမ်ဳိးမ်ား ေပးရပါ့မလဲ။<br /><br />ဒီေခတ္မွီေက်ာင္းမွာေတာ့ ေက်ာင္းသား ၁၀၀၀ ေက်ာ္မွာ ႏွစ္ပတ္တစ္ခါ ၃ ေယာက္ေလာက္ ဆုရၾကတယ္။ အပတ္စဥ္အဂၤါေန႔တုိင္း ဆုေပးပြဲ႐ွိၿပီး ဆုရတဲ့ ကေလးနဲ႔ ဆုရတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို Canteen / Library နဲ႔ General Office ေတြက TV ႀကီးေတြမွာ တစ္ေနကုန္ ျပၿပီး တစ္ေက်ာင္းလုံးကို ဂုဏ္ယူေစေသးတာ။ ေခတ္မီပါတယ္ ဆုိေနမွေလ။<br /><br />ဒီလုိနဲ႔ ႏွစ္လေလာက္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိတတ္လိမၼာယုံနဲ႔ မၿပီး၊ သူတပါးရဲ႕ ေမတၱာ၊ ေစတနာကို တန္ျပန္နားလည္ျခင္းကို ေလ့က်င့္ႏိုင္ဘုိ႔ "Caught You Being Kind" ဆုိတဲ့ Certificate ကို ေခတ္မွီမွီ တီထြင္လုိက္ျပန္တယ္။ ဒါကေတာ့ ဆရာမေတြကို ကေလးေတြက ျပန္ၿပီး အသိအမွတ္ျပဳ ေပးရတဲ့ လက္မွတ္။ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့ ဆရာမကုိ ဘာလုိ႔ ခ်စ္သလဲ ဆိုတာ အသိအမွတ္ျပဳ Comment ေလးေရးၿပီး Canteen ကပုံးႀကီးထဲ သြားထည့္လုိက္႐ုံပဲ။ လြယ္လုိက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။ ဒါန့ဲပဲ ကေလးေတြကို တစ္လတိတိ ဒီအေၾကာင္း Assembly မွာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက ေျပာျပ၊ ႐ွင္းျပ။ တစ္လျပည့္ေတာ့ ဒီပုံးႀကီးကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ဆရာမ ၁၀၀ ေက်ာ္ ႐ွိတဲ့ ေက်ာင္းမွာ စာ႐ြက္ ၃ ႐ြက္ပဲရတယ္ ဆုိရင္ ေခတ္မီ တယ္ပဲ ေျပာရဦးမလား။ ကေလးေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ သူတပါးရဲ႕ ေမတၱာ၊ ေစတနာ ကုိ အသိအမွတ္ျပဳရဲတဲ့၊ ျပဳရေကာင္းမွန္းသိတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတစ္မ်ဳိးလဲ ေခတ္မီစြာ ေပ်ာက္ဆုံးေနျပန္တယ္။ ေခတ္က သင္ၾကားေပးတဲ့ အ႐ုိင္းစိတ္ တမ်ဳိးလို႔ ဆုိၾကစု႔ိရဲ႕။<br /><br />ဆရာမေတြက ဒီေလာက္ပဲ ေမတၱာတရား ေခါင္းပါးလုိ႔လား ဆုိေတာ့လဲ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ကုိယ့္စိတ္ထဲမွာ ဆရာမျဖစ္ဘုိ႔ကို ေမြးဖြားလာတယ္လုိ႔ထင္မိတဲ့ ဆရာမ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလဲ ဒီ ၃ ေယာက္ထဲ မွာ မပါျပန္ဘူး။ တခုထူးျခားတာက ဒီ ဆရာမ ၃ ေယာက္လုံး ရယ္စရာ အရမ္းေျပာတတ္တာပါပဲ။ သူတုိ႔ အခ်င္းခ်င္းလဲ အၿမဲ ရယ္ေမာေနတဲ့ ဆရာမေတြ။ သူတပါးကို ရယ္ေမာေစျခင္း တစ္ခုပဲ အသိအမွတ္ျပဳခံရတဲ့ ၿမိဳ႕ျပယဥ္ေက်းမွုေလလား မခြဲျခားတတ္ပါဘူးေလ။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ၃ ေယာက္မွသည္ ၃၀၀ ဆီသုိ႔ ဆုိတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ကေလးေတြကုိ ဘုိးဘြားရိပ္သာေတြေခၚသြား၊ အဘုိးအဘြားေတြနဲ႔ စကားေျပာခုိင္း၊ မိနစ္တုိင္း ကေလးေတြ ေသဆုံးေနတဲ့ အာဖရိက အေၾကာင္း၊ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးလုိ႔ ပညာကို ခက္ခက္ခဲခဲ သင္ယူရတဲ့ ကမာၻေက်ာ္ ပုဂၢဳိလ္ေတြ အေၾကာင္း ေျပာျပၿပီး ျပည့္စုံတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေခတ္မီမီ ပညာသင္ၾကားခြင့္ ရတဲ့ ဘ၀ကို ေက်နပ္ဘုိ႔၊ အၿမဲတမ္း Complain တက္ဘုိ႔ပဲ စဥ္းစားမေနၾကဘုိ႔ Slide Show ေတြ၊ video ေတြ မ်ဳိးစုံနဲ႔ အဂၤါေန႔တုိင္း သင္ၾကားေပးၾကတယ္။ ႏုနယ္တဲ့ ႏွလုံးသားေလးေတြ ေခတ္မီစြာ ႐ုိသားေစဘုိ႔၊ ပညာတတ္ဆန္စြာ ယဥ္ေက်းေစဘုိ႔ နဲ႔ လူသားဆန္စြာ သိမ္ေမြ႕ေစဘုိ႔ ဆုိတာ ေခတ္မီ IT နည္းပညာေတြ၊ iPhone ထဲက Applications ေတြထက္ သင္ရခက္တယ္ မဟုတ္လား။<br /><br />ကိုယ္တုိင္လဲ Certificate ဘယ္ႏွစ္ခုေလာက္႐ွိမလဲစဥ္စားမိတယ္။ "Caught You Doing Right" က ဘယ္ႏွစ္ခု၊ "Caught You Being Kind" ကဘယ္ႏွစ္ခု၊ ေျပာလုိ႔ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ "Caught You Doing Wrong" ေတြက ပုိမ်ားေနသလုိလုိ။ တခ်ဳိ႕ Wrong ေတြက ကိုယ္တုိင္သိၿပီး သိပ္ေနာက္မက်ခင္ ရပ္တန္႔လိုက္ေပမယ့္ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ Wrong ေနပါတယ္ ဆုိတာႀကီးကို သိသိႀကီးနဲ႔ ေက်နပ္ေနတာမ်ဳိးလဲ ႐ွိတယ္။ ဘ၀မွာ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး အမွားခံလုိက္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ႐ွိသလုိ နည္းနည္းေလးမွ အမွားမခံႏိုင္တဲ့ စိတ္ပင္ပန္းခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြလဲ႐ွိေနျပန္ေရာ။ အမွားဆုိတာေတြ၊ လူေတြရဲ႕ ပညက္ခ်က္ေတြအားလုံးရဲ႕ အျပင္ဘက္မွာ လိပ္ျပာသန္႔သန္႔ ထြက္ရပ္ေနခ်င္တဲ့ ေဂါက္ေတာက္ေတာက္ေန႔ေတြလဲ ႐ွိတယ္။ "မင္းမွားေတာ့မယ္ဆုိတာ သိလုိ႔ေျပာေနတာကြ" ဆုိတဲ့ေစတနာစကားေတြကို မွားၾကည့္လုိက္ဦးမယ္လုိ႔ တန္ျပန္ခဲ့တဲ့စိတ္႐ုိင္း၀င္တဲ့ ေန႔ေတြလဲ ႐ွိတယ္။ သူတပါးရဲ႕ အမွားနဲ႔ အ႐ွဳံးကို ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ၀မ္းသာတတ္တဲ့ လူတခ်ဳိ႕ကို ၿပံဳးျပခ်င္တဲ့ ေန႔ေတြလဲ ႐ွိတယ္။ ကုိယ့္အမွားကို သူမ်ားအမွားလုပ္ၿပီး မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္ လႊဲခ်တတ္တဲ့ လူတခ်ဳိ႕ကို အာ႐ုံေနာက္တဲ့ေန႔ေတြလဲ႐ွိတယ္။ အမွားကိုသိမွ အမွန္ျပင္လုိ႔ရမွာေပါ့လုိ႔ ေျပာၾကတဲ့ လူေတြကို "အမွားတုိင္းရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္လားရာဟာ အမွန္ဆုိတာ ေသခ်ာရဲ႕လား" လုိ႔ျပန္ေမးခ်င္တဲ့ ေန႔ေတြလဲ ႐ွိခဲ့ဘူးတယ္။ <br /><br />ကေလးေတြကုိ လူနဲ႔ တူဘုိ႔ လူႀကီးေတြက ႀကိဳးစား၊ လူႀကီးေတြ လူနဲ႔ တူဘုိ႔ကိုေတာ့ သက္ဆုိင္ရာ ဘာသာေရး သေဘာတရား ေတြက ႀကိဳးစား၊ အစြန္းေရာက္တဲ့ လူလဲေရာက္၊ လမ္းေခ်ာ္တဲ့လူလဲ႐ွိ၊ ဒီၾကားထဲ Certificate ႐ူး ႐ူးသြားတဲ့ လူေတြလဲ ႐ွိတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္လုပ္ရပ္ကို ယံုၾကည္မွု႐ွိတဲ့ သူအတြက္ ဘယ္သူဘယ္လုိ ေပးေပး တုန္လွုပ္စရာ မလုိပါဘူးေလ။<br /><br />တကယ္တမ္းေတာ့ သူတပါးေပးတာထက္ ကုိယ့္ကိုကုိယ္ေန႔တုိင္းေပးေနတဲ့ Certificate ေတြက ပိုအေရးႀကီးတာပါ။ ဒီေန႔ ငါေတာ္တယ္၊ ဒီေန႔ ငါေပ်ာ္တယ္။ ဒီေန႔ေလာက္ ညံ့တာမ႐ွိဘူး စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ေန႔တုိင္းက ေကာင္းမေနႏိုင္သလုိ၊ ေန႔တုိင္းလဲ မညံ့ႏိုင္ပါဘူးေလ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အဆိပ္ျဖစ္ေစမယ့္ Certificate မ်ဳိးမေပးမိဘုိ႔လဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ "Caught You Being An Idiot" ဆိုတာမ်ဳိးေပါ့။ ကိုယ့္ကေတာ့ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္မွာ "Certificate of Caught You Doing Stupid" အမ်ိဳးအစားေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္နဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ႐ြက္လႊင့္ေနတုန္းပါပဲ။</p>
<div>
<p><a href='javascript:void(0);' onclick='javascript:showFullPost("post-4015185687767650700");'>Read More...</a></p>
</div>
<div style='display:none'>
<p><a href='javascript:void(0);' onclick='javascript:hideFullPost("post-4015185687767650700");'>Summary only...</a></p>
</div>
<div style='clear: both;'></div>
</div>
<div class='post-footer'>
<p class='post-footer-line post-footer-line-1'><span class='post-author'>
Posted by
See N B Seen
</span>
<span class='post-timestamp'>
| <a class='timestamp-link' href='http://seenbseen.blogspot.com/2010/06/blog-post.html' title='permanent link'>Permalink</a>
</span>
<span class='post-icons'>
</span>
<span class='post-comment-link'>
| <a class='comment-link' href='https://www.blogger.com/comment.g?blogID=1318763051344185355&postID=4015185687767650700' onclick=''>5
comments</a>
</span>
<span class='post-backlinks post-comment-link'>
</span>
</p>
<p class='post-footer-line post-footer-line-2'><span class='post-labels'>
</span>
</p>
<p class='post-footer-line post-footer-line-3'></p>
</div>
</div>
<h2 class='date-header'>Sunday, August 16, 2009</h2>
<div class='post'>
<a name='6508209399636616680'></a>
<h3 class='post-title'>
<a href='http://seenbseen.blogspot.com/2009/08/newpost16aug.html'>အေမ့လုိ အ ခ်င္တယ္</a>
</h3>
<div class='post-header-line-1'></div>
<div class='post-body' id='post-6508209399636616680'>
<style>#fullpost {display:none;}</style>
<p><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_b54YI7afFvg/SofbMwNFEmI/AAAAAAAAAn0/-TT3mIBtFD8/s1600-h/blog.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5370502092807279202" src="http://2.bp.blogspot.com/_b54YI7afFvg/SofbMwNFEmI/AAAAAAAAAn0/-TT3mIBtFD8/s200/blog.jpg" style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 188px;" /></a><br />ကုိယ္ငယ္ငယ္ကတည္းက အေဖက ကိုယ့္ရဲ႕ "Hero" ပါ။ အေဖဘာလုပ္လုပ္ "မွန္တယ္ကြာ၊ မိုက္တယ္ကြာ" လုိ႔ထင္မိတယ္။ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို အေဖက ေဒါသတႀကီး တုံ႔ျပန္တဲ့အခါ၊ စိတ္ဆုိးမာန္ဆုိး ေအာ္ဟစ္ ေျပာဆုိတဲ့အခါ အေဖက မဟုတ္မခံနဲ႔ သတၱိ႐ွိတယ္လုိ႔ပဲ ျမင္တယ္။ ျပႆနာကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေခါင္းေအးေအးနဲ႔ သည္းခံၿပီး ေျဖ႐ွင္းတဲ့ အေမ့ကိုေတာ့ အေဖ့စကားအတုိင္း "အေမက သိပ္ "အ" တာပဲ" လုိ႔ထင္ခဲ့မိတယ္။ အေဖ့ရဲ႕ လႊမ္းမိုးမွဳ ဘယ္ေလာက္ႀကီးမားခဲ့သလဲဆုိရင္ အေဖသာ ေသဆုံးသြားခဲ့ရင္ ငါေတာ့လုိက္ေသမွ ျဖစ္မယ္။ အေဖမ႐ွိဘဲ အေမနဲ႔သာ ဒီေလာကႀကီးထဲေနရရင္ ေၾကာက္စရာႀကီးလုိ႔ စဥ္းစားမိတဲ့အထိပါဘဲ။ အိမ္ကိုလာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြ၊ ေဆြမ်ဳိးေတြက အေဖနဲ႔ခၽြတ္စြတ္ပဲေနာ္၊ သူ႕အေဖ ကုိယ္ပြားေလးပဲ လုိ႔ ေျပာရင္ သေဘာကို က်လုိ႔။ အေမတူပဲလုိ႔ ေျပာရင္ သိပ္မႀကိဳက္ခ်င္ဘူး။ ကေလးအေတြးနဲ႔ေတာ့ စိတ္ျမန္လက္ျမန္႐ွိတဲ့ အေဖ၊ ဘာလုပ္လုပ္ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့ အေဖ၊ အရာရာကို ထိပ္ဆုံးမွ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ခ်င္တဲ့ အေဖရဲ႕ စိတ္ကို သူရဲေကာင္းႀကီးေပါ့။ အဲဒီ သူရဲေကာင္းႀကီးေနာက္က ေမွာက္လ်က္မလဲေအာင္၊ မၿပိဳလဲေအာင္ တည့္မတ္ေနတဲ့ အေမရဲ႕ အင္အားကိုေတာ့ ေပ်ာ့ညံ့တဲ့လူ၊ အရာရာကို သည္းခံတဲ့လူ၊ လူတိုင္းကို နားလည္ေအာင္ႀကိဳးစာေနတဲ့လူ ဆုိၿပီး ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမွဳရဲ႕ အင္အားကို လုံး၀အထင္မႀကီးခဲ့မိဘူး။ အေမကေတာ့ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာၿပဳံးေနတာပဲ။ မခံစားတတ္ဘူးလား မသိဘူးေနာ္လုိ႔ သားအဖႏွစ္ေယာက္ေျပာရင္း အေဖ႔ေျခရာနင္းဘုိ႔ပဲ ႀကိဳးစားခဲ့မိတယ္။ အေမ႔ကို ခ်စ္ေပမယ့္ Hero မျဖစ္ခဲ့ဘူး ဆုိပါေတာ့ေလ။<br /><div id="fullpost"><br />ကိုယ့္အေမက စကားေတြ အမ်ားႀကီး မေျပာပါဘူး။ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေလးပဲေနတယ္။ စိတ္ဆုိး၊ စိတ္တုိေနတယ္လုိ႔ မ႐ွိဘူး။ မတည့္တဲ့လူ၊ ၾကည့္မရျဖစ္တဲ့လူဆုိတာ မ႐ွိဘူး။ ဘယ္လုိမွ ေပါင္းသင္းလုိ႔ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ လူက်ေတာ့ အေမက ဘာေျပာေျပာ ခပ္မဆိတ္ေနလုိက္ေရာ။ ျပႆနာ ဆုိတာ မ႐ွိသေလာက္႐ွားတာ။ <br /><br />အေမ့စကားနဲ႔ေျပာရရင္ လူတုိင္း အားနည္းခ်က္ ကိုယ္စီ ႐ွိတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ အားနည္းသလဲ၊ ဘယ္အကြက္မွာ ႐ူးေနလဲဆိုတာ သိေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီးရင္ ဘာလုိ႔ စိတ္တုိ ေဒါသ ထြက္ေနဦးမလဲ။ အားလုံးကိုသိေနတဲ့လူက စိတ္ကို အညစ္ေထး မခံေတာ့ဘူးတဲ့။ ကိုယ့္အေဖကေတာ့ ေျပာင္းျပန္။ အၿမဲတမ္းတက္ႂကြ၊ စိတ္ကလဲျမန္၊ စကားေလးတစ္လုံးေတာင္ အေၾကာမခံႏိုင္လုိ႔ အေမက စကားလုံးတစ္လုံးနဲ႔ကပ္႐ွဳပ္တတ္လုိ႔ တစ္လုံး႐ွဳပ္မ်ဳိးတဲ့။ အစြန္းေရာက္လုိက္တာကလည္း တည့္ခ်င္တဲ့လူဆုိ တေလာကလုံး မေကာင္းပါဘူးေျပာလဲ သူတည့္တယ္။ အျမင္ကတ္တဲ့ လူက်ေတာ့ တစ္ဖက္လူက ဘာမွ မလုပ္ရပါဘဲနဲ႔ ၾကည့္လုိ႔မရျဖစ္ေနတတ္တာ။ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အထင္ႀကီးလုိက္တာကလဲ သူ႕အထက္ ဌက္ နဲ႔ ေလယာဥ္ပ်ံပဲ ႐ွိေတာ့တဲ့ အတုိင္း။ ယုတ္စြအဆုံး သူ႕ကို လာႏွိပ္တဲ့ အႏွိပ္သည္ဖုိးတုတ္ ဆိုတာေတာင္ သူအျမင္ကတ္တဲ့ လူကိုမႏွိပ္ရ။ သူ႕ကိုလာႏွိပ္ရင္ ၂ ေယာက္စာေပးလုိက္တာမ်ိဳး။ အေမကေတာ့ ၿပံဳးၿပီး အ႐ူးက ရင့္ေနၿပီတဲ့။ ကုိယ္ကေတာ့ အစြန္းေရာက္တဲ့ စိတ္ေတြကို ခ်စ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ေျပာရမယ္။ အစြန္းေရာက္မွဳကို ထက္ျမက္မွဳတစ္မ်ဳိးပဲဆုိၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕အေဖနဲ႔တူတဲ့ စိတ္ေတြအားလုံးကို အၿမဲေ႐ႊခ်ခဲ့တာေပါ့။<br /><br />မိသားစုအားလုံးစုံလုိ႔ ေအးေအးေဆးေဆးထုိင္ၿပီး စကားေတြ ေျပာၾကၿပီးဆုိရင္ ကိုယ္က အၿမဲအေဖ႔ဘက္က။ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္က အေမ႔သားေတြ။ မိသားစုစကား၀ုိင္းေတြမွာ အေဖက စကားကုိ အေမ႔အေပၚ အၿမဲတမ္း အႏုိင္ယူၿပီး ေျပာတတ္သေလာက္၊ အေမကေတာ့ က်ဳိးေၾကာင္း ဆင္ျခင္ၿပီး ေျပာတတ္တယ္။ တခါတေလ ၀ိပႆနာ တရားသက္သက္ ကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း အားထုတ္ခြင့္႐ွိတဲ့ မယ္သီလ႐ွင္ ေက်ာင္းေလးေဆာက္ၿပီး လႉခ်င္လုိက္တာလုိ႔ ေျပာရင္ အေမ႔သားႏွစ္ေယာက္က သူတုိ႔ပိုက္ဆံ႐ွိရင္ အေမ ျဖစ္ခ်င္တာလုပ္ေပးမယ္ေပါ့။ ကိုယ့္အေမက သီလ႐ွင္ေတြ ထမင္းဟင္းခ်က္ရ၊ ဘုန္းႀကီးဆြမ္းကပ္ရနဲ႔ လူမိန္းမေတြ အိမ္မွဳကိစၥေတြနဲ႔ ႐ွဳပ္ေနသလုိ သာသနာ့ သမီးေတာ္ေတြ အဲလုိ အ႐ွဳပ္ေတြ မလုပ္ရတဲ့ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း တရားအားထုတ္ခြင့္ရတဲ့ေက်ာင္းေလးမ်ဳိး ႐ွိေစခ်င္တာ။ အဲဒါကို နားေထာင္ၿပီးတာနဲ႔ အေဖကေတာ့ "ကုန္႐ွဳံးေႂကြးတင္၊ လုိလင္မရ၊ မယ္သီလ တဲ့ကြ။ မင္းက ကုန္လည္းမ႐ွဳံး၊ ေႂကြးလည္းမတင္ ေတာ့ ေနာက္ဆုံးတစ္ခုေပါ့တဲ့" အဲလုိ ပစ္ပစ္ခါခါ ေျပာတာပါ။ (ေက်းဇူးျပဳ၍ ဘာသာေရး အရ ၀င္ေရာက္ ေ၀ဖန္ျခင္း သည္းခံပါ)။ အေမကေတာ့ အၿပဳံးမပ်က္ပါဘူး။ အေမစိတ္မဆုိးဘူးလားဆိုေတာ့ သူ႕အေၾကာင္းသိေနတာပဲ။ အေမ႔ Idea ေလးေတြဆုိ အဲလုိ ေျပာလုိက္ရမွ၊ ၿပီးေတာ့ တကယ္လုပ္ခ်င္ရင္လဲ လုပ္ေပးတာပဲ။ ၿပိဳင္ၿပီးေျပာမေနေတာ့ဘူးေလ။ "၀စီေဗဒ ထြက္တုိင္း႐ွ" တဲ့ အေဖႀကီးေရလုိ႔ပဲ ၿပဳံးၿပီးေျပာတာ။ ကိုယ့္အေဖကေတာ့ အေမဘာေျပာေျပာ သူ႕အေတြးပဲ မွန္တယ္လုိ႔ ယူဆေလ့႐ွိတယ္။ ဘုရား တရား အရမ္းၾကည္ညိဳတဲ့ အေမ႔ကို အေဖက အတၱသိပ္ႀကီးတယ္တဲ့။ သူစိတ္ခ်မ္းသာဘုိ႔ပဲ အၿမဲ တည္ေဆာက္ေနတဲ့သူ လုိ႔ အၿမဲစြပ္စြဲေလ့႐ွိတယ္။ မိသားစုျပႆနာေလးေတြျဖစ္ရင္ အေဖက အရမ္းစိတ္ပူ၊ အရမ္းေဒါသထြက္၊ အရမ္းပ်ာေလာင္ခတ္ ေနသေလာက္ အေမကေတာ့ ဘာလုပ္လုိက္ ဆုိတာေျပာၿပီးရင္ ဘာမွ မျဖစ္တဲ့ အတုိင္းပါပဲ။ <br /><br />ျပႆနာတုိင္းကေတာ့ အခ်ိန္တန္ရင္ ၿပီးသြားတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အေဖေျဖ႐ွင္းတဲ့နည္းနဲ႔ဆုိ ေဒါသထြက္တာရယ္၊ အသုံးမက်တာရယ္က အရင္လာတာ။ ဆူပူတာကအရင္။ ျပႆနာေျဖ႐ွင္းတာထက္ တအိမ္လုံးလဲပူေလာင္၊ စကားလုံးေတြ ထိန္းမရ၊ ခံရတဲ့သူေတြက ျပႆနာၿပီးလုိ႔ အနည္ထုိင္တဲ့အထိ အေျပာခံရတာကိုနာက်င္ေနတုန္း။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မိသားစု၀င္ေတြဆုိတာ ေမ့ေလ်ာ့တဲ့အထိျဖစ္ကုန္ၾက။ ကုိယ့္အေမဆုံးျဖတ္လုိက္ရင္ ဘာေဒါသမွ မပါဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း စိတ္မညစ္ရဘူး။ ျပႆနာကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း၀ုိင္း၀န္းေျဖ႐ွင္းႏိုင္ၾကတယ္။ အေမကစိတ္မတုိတတ္ေတာ့ အားလုံးက ရင္ထဲ႐ွိတာေတြလည္း အကုန္ေျပာထြက္တယ္။ အားလုံးရဲ႕ အမွန္တရားကို အေမက ျမင္ရတယ္။ အေဖကေတာ့ နဲနဲ ဲေျပာလုိက္႐ုံနဲ႔ "အဲဒါမင္းအသုံးမက်တာေပါ့ကြ" ဆုိၿပီး မ်က္ႏွာကလည္း နီလာတာနဲ႔ အမွန္အတိုင္းေျပာဘုိ႔ တြန္႔ဆုတ္၊ ဟုိခ်န္ဒီခ်န္ေျပာရာက ျပႆနာက ပုိႀကီး။ အမွန္တရားလဲေပ်ာက္၊ လုပ္သင့္တာကိုလည္း ေနာက္ဆုံးမွ ႐ွာေတြ႕ေတာ့တယ္။<br /><br />ကုိယ္ကိုတိုင္လည္း အေဖနဲ႕တူေတာ့ ေသြးဆူလြယ္တယ္။ နည္းနည္းေလးအေျပာခံရရင္ အမ်ားႀကီး ေဒါသထြက္၊ နာက်င္တတ္တယ္။ ေျပာတဲ့သူ၊ လုပ္တဲ့သူက ေျပာၿပီးလုိ႔ သူလုပ္ခ်င္တာလုပ္ေနတဲ့အထိ ကုိယ့္မွာ ခံစားလုိ႔ မၿပီးေသးဘူး။ စိတ္မထားတတ္ေတာ့ ေတြးေတြးၿပီး ပူေလာင္ေနလုိက္တာ။ ရင္ထဲမွာ တႏုံႏုံ။ အေမကေတာ့ မလုိအပ္တာေတြ ရင္ထဲထည့္တာေလာက္ ည့ံတာမ႐ွိဘူးတဲ့။ ကိုယ္ကလည္း အေဖအတုိင္း "ေမေမတုိ႔သာ ဘာမွမျဖစ္သလုိ သူမ်ားေျပာသမွ် ခံေနတာ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့မရပါဘူး" လုိ႔ေျပာရင္ အေမက "ေမေမတုိ႔က မခံစားေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မခံရဘူး" တမင္ခံစားရေအာင္သူမ်ားက လုပ္တာသိေနရဲ႕သားနဲ႔။ ကုိယ့္ကို အေျပာခံရၿပီဆုိရင္ ဟုတ္တာနဲ႔၊ မဟုတ္တာ ႏွစ္မ်ဳိးပဲ႐ွိႏုိင္တာ။ အေျပာခံရတဲ့ ကိစၥတစ္ခုက ဟုတ္ေနတာဆုိရင္ ဟုတ္ေနလုိ႔ ခံစားဘုိ႔မလုိဘူး။ မဟုတ္ရင္လဲ မဟုတ္တာႀကီး ေျပာေနၾကလုိ႔ကို ခံစားဘုိ႔မလုိဘူးတဲ့။<br /><br />ကိုယ္ကလည္း အေဖ့ေသြး အျပည့္နဲ႔ အေဖဒီလုိ စိတ္ေမာလူေမာျဖစ္ေနရတာေတြက အေမ မေမာလုိ႔၊ အေမအရမ္းေအးခ်မ္းေနလုိ႔ အေဖခမ်ာ တစ္ေယာက္တည္း ႏွစ္ေယာက္စာေမာရလုိ႔ ပင္ပန္းေန႐ွာတယ္ဆုိၿပီး အၿမဲတမ္း အေဖ ပူသလုိပူ၊ အေဖေမာသလုိေမာ၊ သူခံစားသလုိခံစား၊ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ေဖးေဖးမမ ေမာခဲ့ၾကေလသတည္းေပါ့ေလ။<br /><br />ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ကုိယ္အိမ္ခဏ ျပန္သြားေတာ့ အေဖက ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲေနၿပီ။ အရင္လုိ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေဒါသတႀကီး တုန္႔ျပန္တာResolver
Resolver ASN
AS63852
Resolver IP
103.42.219.193
Resolver Network Name
FMG COMPANY LIMITED
Measurement UID
20210727101948.906096_MM_webconnectivity_652cf85dd96dea0c
Report ID
20210727T095858Z_webconnectivity_MM_63852_n1_og6RZt6fo9gzE5LQ
Platform
windows
Software Name
ooniprobe-desktop-unattended (3.10.0-beta.3)
Measurement Engine
ooniprobe-engine (3.10.0-beta.3)